Jan Lechoń "wielkanoc" Zakątek Poetów

"WIELKANOC"  -

Drogą wierzbą sadzoną wśrôd zielonej łąki,
Na ktôrej pierwsze jaskry zółcieją i mlecze.
Pośrôd wierzb po kamieniach wąska struga ciecze
A pod niebem wysoko śpiewają skowronki.

Wśrôd tej łąki wilgotnej od porannej rosy,
Droga, ktôrą co świçto szli ludzie ze śpiewką,
Idzie sobie Pan Jezus wpôłnagi i bosy
Z wielkanocną w przebitej dłoni chorągiewka.

Naprzeciw idzie chłopka . Ma kosy złociste,
Łowicka jej spôdniczka i piçkna zapaska .
Poznała Zbawiciela z świętego obrazka ,
Upadła na kolana i krzyknęła "Chryste!"

Bije głową o ziemię z serdeczną rozpaczą,
A Chrystus się pochylił nad klęczącym ciałem
I rzeknie : "Powiedz ludziom, niech więcej nie płaczą,
Dwa dni leżalem w grobie .I dziś zmartwychwstałem".

( Jan Lechoń -"Popiôł i kwiat" s.79..Wyd; Bogdana Wrocławskiego,W-
wa, 1994)
Życząc  spoleczeństwu polskiemu śpiesznego zmartwychwstania .
Redakcja "TECZKI"