TECZKA NR 143/VI 2012 - KRONIKA KULTURALNA

TROISIÈMES  ASSISES
DE L'ENSEIGNEMENT DU POLONAIS EN FRANCE
DU 31 MAI AU 1ER JUIN 2012

Była to wspaniała Sesja, pełna entuzjazmu i troski o
  polską kulturę, na którą składają się  tradycja, 
  historia, język  i literatura.
  Sesja zyskała poparcie  oficjalnych władz, tak polskich
  jak i francuskich : obecność na obradach pani  M Bem 
  Andrzejewskiej. Radcy ministra Nauki i Szkolnictwa
  Wyższego Dep. Strategii oraz
  Inspektora Generalnego M.E.N. Francji. p François  
  Monnanteuil,(Dz iał Języków Współczesnych )
  Na otwarciu drugiego dnia Sesji przemówił J.E.pan 
  Ambasador  Tomasz Orłowski ,wyrażając uznanie i ..obiecując poparcie dla działań S.F.E.P.
..Następnie mowę obronną(plaidoyer) wygłosiłprof. M.
  Tomaszewski  (I.N.A.L.C.O.)  w sprawie nauczania 
  literatury 
  Cała Sesja odbywała siç, jakzwykle tutaj, w jçzyku
  francuskim.
  Podajemy tekst Mowy Obronnej  w jçzyku francuskim

.. »Je profite du fait que je détiens le micro  et je voudrais
  remercier tous mes Collègues qui sont là. qui sont 
  membres de la SFEP et-ceux qui sont des observateurs 
  extérieurs.  J'en profite aussi pour saluer le prof Franciszek
  Ziejka , de l'Université de Cracovie ,qui nous honore de sa
  présence.

  J'ai  un autre message à vous transmettre – celui de
  Daniel Beauvois que j'ai rencontré hier  et qui m'a chargé  
  de.vous dire qu'il était avec nous dans son esprit , mais que
..malheureusement, il participe aux travaux  de la Société
  des Historiens à la Sorbonne où il doit parler de la « Question Polonaise dans les Relations Franco-Russes. ».

  Je vous adresse une communication qui se veut un appel
  comme une sorte de prémonition à notre vaste milieu
  d'enseignants ; Je tenterais poser la question suivante :
  Comment  l'enseignement de polonais en France et tout
  particulièrement l'enseignement des Lettres Polonaises 
  s'inspire il du modèle éducatif français ? Après tout
  l'activité pédagogique éducative en Pologne ne suit pas
  nécessairement la même voie qu'en France
  Les enjeux et les préoccupations des professeurs des 
  Lettres varient selon les pays et les cultures dont ces pays
  sont tributaires.
  Vu les multiples phénomènes de globalisation que l'on
  observe depuis au moins une dizaine d'années ,on note en
  France au niveau national, une attention particulière et un
  souci croissant pour l'enseignement des humanités ,compte
  tenu de ses filières et ses perspectives.
  Des points de vue multiples émanent des philosophes, des
  anthropologues et même des économistes. Plusieurs
  associations et collectifs d'enseignants impliqués dans des
  actions de défense et de promotion de lettres s'activent  et
  apportent des éléments d'analyse pour ne mentionner que
  le collectif « Sauvez les Lettres » sur le site « Les Lettres
  Volées » ce dernier n'étant qu 'un groupe de professeurs de

  Lettres désireux de protester contre certaines décisions qui
  concernent la transmission des savoirs littéraires.Ces 
  collectifs refusent la disparition de l'Eveil à la portée des
  petits et, en particulier, celle de l étude des Lettres comme
  une discipline à part entière ou bien comme un support
  non négligeable dans l'enseignement des langues et des 
  cultures.
  Il est question de s'opposer au projet de Commercialisa  [
  lisation de l'Education et de la Recherche ,quitte à remettre
  en question certains préconisations de l'OCEDE   
  (Organisation de Coopération ,et de Développement 
  Economique) dont le rôle ne consiste pas forcément à
  sensibiliser les esprits en faveur de la promotion des 
  Lettres ,perçues souvent ,à tort; comme une denrée  
  superflue. Des Assises de l'enseignement superieur et de
  la Recherche  ont été  annoncées pendant la
  campagnprésidentielle.Elles auront probablement lieu en 
  Octobre ou en Novembre 2012.
  Faut-il rappeler que nos Assises de l'Enseignement du
..Polonais en France qui se déroulent maintenant dans le ..foyer de l'Académie des Sciences de Paris , ..s'inscrivent ,par définition, dans la même perspective,dans 
  même courant .de la pensée novatrice.  Il nous
  appartiendra, me semble-t-il; d'intégrer ce même courant
  d'idées  à l'échelle nationale et de réfléchir avec nos
  collègues français, dans la continuité de toutes les
  mobilisations qui se sont maniféstées ces derniers temps.
  L'enseignement de la langue et de la littérature sont, dans  
  le pays de Montaigne et de Voltaire , profondément liées   
  l'un à l'autre. La lecture des textes permet aux élèves de 

  former leur personnalité de se confronter à la parole 
  d'autrui, de comprendre par l'analyse comment se jouent
  les différents discours du monde. Ceci dénote une sorte de 
  continuité avec une tradition rhétorique de l'enseignement 
  des Lettres ancrée dans l'histoire. Un tel pari éducatif c'est
  la certitude que la lecture est à la fois une école
  d'intelligence et de sensibilité; une zone de recueillement
  dans un monde qui favorise de plus en plus la dissipation 
  et la distraction .
  Et pourtant,on essaie de nous dire que les formations 
  littéraires sont en perte d'activité Les filières de Lettres 
  seraient, dit-on, mal adaptées aux nouvelles orientations   
  de l'Université.
  De multiples mesures ministérielles on rétréci le champ
  d'expérimentation des humanités, dans différentes
  matières,en introduisant partout,à la place du III-ème  
 Cycle « Recherche » des  parcours très  professionnalisants
 ,que l'on n'ose pas toujours  appeler« professionnalisants »
  en fondant les organes d'attribution des moyens financiers 
  sur le pragmatisme économique  et la performance    
  paraintellectuelle..
  Est-ce vraiment le rôle et la vocation de l'Université?
  Ne serait-il pas préférable que les structures d'embauche
..restrictives et les chefs d'entreprise eux-mêmes préparent
..les jeunes diplômés, antérieurement pourvus d'une solide
..formation universitaire, aux besoins réels et immédiats
..dont ils connaissent le mieux la spécificité?
..Il est urgent maintenant de dire, de mener une réflexion  ..impliquant tous les acteurs sociaux, en rassemblant
..Universités , Lycées, Entreprises et Monde du travail.
..Que disent vraiment les statistiques?
  Il n'est pas du tout sûr que les humanités qui vont au rabais

..conduisent obligatoirement les étudiants à la réussite pro-   
..fessionnelle. Quelles sont les véritables compétences du  
  littéraire. Comment les transférer et les rendre pérennes?

  Quel rôle jouent les formations littéraires dans les rapports
  sociaux et interculturels? Comment ouvrir ceux qui
  commandent le marché de manière à préserver ces 
  réflexions en optant sur des valeurs autres que
  commerciales? Peut-on imaginer l'enseignement du
  polonais  dépourvu de son sempiternel bagage littéraire? Il
  est bon de rappeler que les professeurs d'université sont les 
  héritiers directs d'anciennes chaires de langues et de 
  littératures et de véritables foyers  de recherches
  disciplinaires fondés sur une véritable philosophie et 'une
  école de pensée.
  Sans vouloir revenir à la tradition des chaires universtaires
  de littérature, nous pourrions au moins veiller à la
  préservation d'une certaine autonomie  au sein des centres
  fusionnés , de plus en plus fusionnés , je dirais ,afin
  d'éviter une recomposition permanente des cursus  ..
  recomposition qui brise la cohérence des enseignements et
  des recherches de notre filière  et brouille la visibilité  de
  notre profil litteraire.
  Nous, les professeurs de français et de polonais à la Fac,au  
  secondaire et au primaire, nous devrions peut-être mieux
  définir notre grille de compétences en lettres en ayant en
  mémoire les oeuvres et l'immense travail d'écrivains, de
  critiques, de traducteurs littéraires de tous ces anciens et
  illustres collègues disparus tels que:
  Paul Cazin Zygmunt Lubicz Zaleski Wacław Godlewski
  Zygmunt Markiewicz, Jean Favre; Antoine Marcel,  
  Henri Grappin, Czesław Miłosz par le biais de son  
  programme d enseignement du polonais aux Etats-
  Unis, Jean Lajarrige, Edmond Marek. et j'en passe.

  Je ne cite volontairement que les noms de ceux qui ne sont  
  plus parmi nous ,sans oublier pour autant tous les autres,
  ceux qui ,fort nombreux heureusement, assurent  hic et nunc l'enseignement des lettres polonaises. 
 
  Pour avoir plus d' informations sur tous ces gens de lettres,
  il est possible de se référer  à l'ouvrage de
  Jacques  . ..« Histoire de la Statistique française » .Nous,
  professeurs.de polonais à la Fac, dans le Secondaire et le
  Primaire, nous avons certes  le devoir de bien marquer 
  notre territoire en s'opposant aux amalgames faciles et
  réducteurs de nos enseignements,qui inventent de nou
  velles disciplines aux intitulés à chaque fois   et
  séduisants.Ils évacuent le contenu littéraire en sacrifiant
  l'essentiel de notre noble patrimoine culturel sur l'autel de
  la prétendue nécessité économique .Vous ,universitaires
  français, professeurs de polonais.à la Fac, dans le
  Secondaire et le Primaire ,saurez -vous toujours ,à travers
  l'enseignement de la langue polonaise, promouvoir la
  littérature – cet espace privilégié,sinon unique où se crée
  la relation à l'autre et où s'établit heureusement la mesure
  de la distance entre le présent et le passé.
« Les humanités – pourquoi faire? »  ce fut le titre d'un
  colloque international organisé par le Laboratoire 
 « Patrimoine, Littérature ; Histoire » , en collaboration
  avec le Laboratoire « Lettres, Langage et Art » organisé à
  l'Université de Toulouse - en Mai 2010. Soyons sensibles
  au message des, universitaires français, qui nous est
  également destiné. .

  Nous savons que l'héritage intellectuel et culturel français
  est relayé par un système de l'enseignement secondaire et
  supérieur .L'enseignement du polonais est-il entièrement
  séparé de ce système éducatif français ou bien,doit-il  être
  au contraire .associé au projet global de l'enseignement 
  des humanités en France? La tradition est une mémoire 
  d'un d'un projet  - en un mot une conscience politique.Elle
  est la mémoire de ce qui a été.Et comporte le devoir de le 
  transmettre et de l'enrichir.
  La France s'honore d'une longue histoire de la formation
  des esprits par le truchement des humanités.C'est une
  certaine exigence de rigueur,le souci de donner aux 
  étudiants une culture  humaniste .moderne,issue des
  racines grecques et latines. C'est aussi la place accordée au
  raisonnement et à la rédaction des exercices, à
  à l'explication des textes qui semblent constituer le trait
  d'excellence reconnu par l'ensemble des acteurs de la 
  société. Les professeurs des Lettres, quelle que soit leur
  origine, sont toujours en charge d'un patrimoine qu'il leur
  appartient de tenir vivant.
  Dans le cas qui nous intéresse, le patrimoine se situe au 
  point de contact des cultures polonaise et française,comme
  l'a d'ailleurs bien démontré Monsieur le professeur
  François Monnanteuil.
  Dans le contexte qui nous importe, le public d' étudiants
  français constitue notre ultime finalité. Il conviendrait
  donc de définir ,et c'est ce que nous faisons aujourd'hui, 
  l'apport d'ensemble et de la mise en oeuvre de dispositions    
  qui règlent l'enseignement de la langue et des lettres
  polonaises en France, à l'époque, où le refoulement du
  littéraire donne lieu à des discussions et des polémiques de
plus en plus virulentes où  théorie et expérience sont constamment confrontées.    Merci !
----------
 Podziękował wszystkim obecnym Koleżankom i Kolegom  oraz  obserwatorom
Powitał również   « Wczoraj  spotkałem prof. Daniela Beauvois, który   
  prosiłaby przekazać  zebranym ,że jest całą myślą z 
  nami. Nie może niestety uczestniczyć osobiście w Sesji,
  ponieważ w tym samym czasie bierze udział w pracach   
 Towarzystwa historyków na Sorbonie. gdzie  ma 
  wygłosić referat n.t. »Kwestii Polskiej w stosunkach  
  francusko-rosyjskich ».
 .Zwracam się do Państwa z rodzajem ostrzegawczego ..Apelu zwróconego do uczących języka polskiego a ..dotyczącego nauczania tego języka , a szczególnie 
  literatury polskiej, który wzoruje się na modelu francu-
  skim.
  Przecież działalność kształcenia i metody edukacyjne 
  polskich nauczycieli nie idą koniecznie tą samą drogą co
  we Francji.  Stawki ,o które grają i metody nauczania
  wykładających  literaturę zmieniają się w zależności
  od kraju i kultury.w danym kraju istniejącej
 

  W związku z procesami globalizacji ,które następują  
  od kilkunastu lat zauważyć można we Francji,na 
  poziomie krajowym, zwracanie szczególnej uwagi na
  nauczanie  przedmiotów humanistycznych oraz jego różne
  kierunki i  jego perspektywy na przyszłość.
  Wypowiadają się w tej sprawie filozofowie,historycy,
  antropolodzy a nawet ekonomiści. Liczne Stowarzyszenia
  i Zespoły nauczycieli włączone w działania obrony i
  promowania literatury,  przynoszą różne własne 
  elementy analizy jak np. Stow « Sauvez les Lettres «
  (Ratujcie Literaturę) lub stronę internetową  « Les Lettres
  Volées »(« Skradziona Literatura »)  - grupę profesorów
  literatury protestujących przeciw niektórym  decyzjom
  tyczącym  «przepisywania» literatury. »  Te Zespoły
  protestują przeciw zlikwidowaniu  tzw EVEIL( tj w kla-
  sach najmłodszych (tzw »  Przebudzenia) « .
..Żądają uznania nauczania literatury jak pełnoprawnego
  przedmiotu  lub jako podstawy bynajmniej nie do
  odrzucenia przy nauce języków i .edukacji..
  Mowa jest o przeciwstawieniu się projektowi komercjali-
  zacji kształcenia i badań naukowych i zakwestionowaniu 
  projektów .O.C.D.E.,(organizacji współpracy i rozwoju
  gospodarczego) , której rola nie koniecznie polega na
  uwrażliwianiu umysłów na rzecz nauczania literatury,
  uważanego często za  zbędne.








PIERWSZY DZIEN
  Zebranych powitał  Dyrektor  Osrodka Badań Naukowych P.A.N . Prof. Jerzy 
  Pielaszek

  Pierwszej Sesji  przewodniczyła  Profesor Maria Delaperriere
  Wiceprezes  Societé Française d Enseignement du Polonais .
 
  Słowo na otwarcie wygłosiłprof. Marek Tomaszewski) INALCO-PARIS)
   Przemawiali następnie
  Pani Magdalena Bem- Andrzejewska  jako Doradca Ministra
  EdukacjiNarodowej i
  Pan François Monnanteuil Inspektor Generalny M.E.N.
 
  Pani prof Danuta Knysz Tomaszewska ( profesor Uniw. Warszawskiego) 
  mówila o  nauczaniu języka i kultury polskiej w krajach francusko -
  języcznych.
 
  Pani Iwona Janowska , wicedyrektor Osrodka Języka i Kultury Polskiej w
  Swiecie,        
  odczytała  referat Prof Władysława Miodunki  p.t. Dyrektora  tegoż
  Centrum . który nie mógł przybyć ze względu na zly stan zdrowia
  «  Podejscie czynnosciowe w nauczaniu// uczeniu się języka polskiego jako 
  obcego.
  Prof. Marek Tomaszewski // Institut National  des Langues et Civilisations  
  Orientales // INALCO// « Nauczanie języka polskiego  y XXI zł w. - mowa 
  w  obronie literatury.
 

Broszura wydana z okazji tego Zjazdu zawiera wstçp napisany przez prof. Mariç Delaperrière  podkreslający  nastawienie  uczestników Spotkania do tematu,którym się zajmują  oraz tytuły referatów
Pani Delaperriere  podkresla  że aby przekonać  audytorium trzeba być entuzjastą przedstawianej sprawy
  Na otwarcie Sesji  prof Marek Tomaszewski  wygłosił mowę  w  Obronie  Nauczania  Literatury

TECZKA NR 143/VI 2012 NAPISALI DO NAS

Piekno
Maudit soit l’homme qui se confie à l’homme.
« Suffis – toi toi – même », devise incarner Perre Gynt – Henrik Ibsen
Nie istnieje kanon uniwersaly definiujacy pojecie piekna. Ergo, piekno jest odczuciem „pathatoidalnym”. Prozny trud i zabieg w tej dziedzinie pojec. Co innego w filozofii, a co innego w sztuce, kazdy stara sie to pojecie okreslic, uzasadnic, zdefiniowac. Trudno jednak sie dziwic, ze piekno stalo sie przedmiotem filozoficznego namyslu. Nie mniej jednak radykalna filozoficzna dyscyplina myslenia nie wyjasnia w pelni; co to jest piekno. Oczywisty brak jednosci w mysleniu. Ta slabosc nie bierze sie z jakiegos defetu, ale przeciwnie z zadziwiajacych wlasciwosci ludzkich zmyslow, slowem z potegi mozliwosci piekna. W czasie studiow nasi profesorowie byli autorytetem niepodwazalnym, przekazywali pewne wartosci, zwracali uwage na to co brzydkie lub piekne. W tym okresie moich studiow kryteria piekna prawie sie nie zmienialy.To co wydawalo sie skrajnie mityczne, odrealnilo sie niespodzianie, stracilo wymiar epicki, przestalo byc swiete. Czas pokazal jak ten modus piekna potrafi sie zmieniac, przeksztalcac. Mutatis mutandis! Sztuka – piekno, to nie proces dydaktyczny, tylko zyciowy. Jako scenograf stwierdzilem,  przez wnikliwe studia stylow w roznych epokach, ze walor piekna jest zalezny od mody w danym okresie. Moda ma sile przebicia, narzuca sie nieomal podswiadomie. Od czegos trzeba zaczac. Juz to dawni Grecy wymyslili kostium i maske, czyzby po to zeby zakryc brzydote lub uwypuklic-podkreslic piekno? Wzbudzanie zachwytu, narsycyzmu, podnoszenie estetyki, nie tylko ubrania, bylo zawsze troska mody. Estetyka – piekno, to pokrewne siostry. Naukowa analiza mozgu stara sie dokladnie okreslic, jaka jego czesc jest uczulona, czy ewentualnie wywoluje uczucia estetyczne, ktore praktycznie-pragmatycznie sa w stanie okreslic piekno. Gdzie jest i w czym jest ta istota piekna? Jak to piekno siebie okresla, jak siebie wyraza, jakimi slowami siebie ubarwia, upieksza,  doskonali i potwierdza? Tajemnica i marzenie piekna o pieknie. Czym sie zywi, by pomimo wszystko trwac i byc wiecznie odczuwalne! Piekno; pojawia sie na moment i znika, jak hibiscus, motyl, sen, wspomnienie, uluda... Ogolna i bardzo zmienna prawda ponosi, a wlasna jeszcze bardziej. A moze, w koncu, piekno tylko afirmuje potencjal iluzji i prowokuje percepcyjne nieporozumienie? Nie wiem czy sie spelni moje marzenie o tym, czym jest, czym moze byc, czym powinno byc piekno w czasie, ktory jest naszym czasem. Po opuszczeniu Akademi Sztuk Pieknych w Krakowie, stracilem-zgupilem prawie na zawsze, w drodze zajmowania sie tworczoscia, sens slowa – piekno, nawet powatpiewam w jego istnienie. Artysta bywa sie po to zeby tworzyc. Myslenie o pieknie w czasie pracy nie ma zadnego sensu, ani uzasadnionego miejsca. Talent wsparty impulsem natchnienia, czyli kreatywna idea, uzasadnia dokonanie dziela, nic wiecej. Piekno posiada specyficzna energie, intryguje i wzmacnia sily tworcze. Dazy sie raczej do plastycznego zdefiniowania zalozen artystycznych, a nie szukanie poprawnego piekna. Wysilek artysty zmierza ku temu, zeby dzielo pobudzalo wyobraznie. W swej swiadomosci zwracam uwage na orginalne okreslenia piekna, ktore przez swa przekore-ambiwalencje poszerzaja jego wymiar. Dla przykladu, Johe Cage, kompozytor amerykanski stwierdzil: „Sztuka zaczyna sie tam, gdzie konczy sie piekno”. Sztuka mowi o formie, kolorze, technice oraz innych aspektach dziela i na tym polega dluga praca patrzenia. Tak jak w wszechswiecie, cudownym zwierciadle boskiej wyobrazni, nieustannie zmienia sie i rozrasta przestrzen, przy aktywnym udziale ciemnej antymaterii, czy czastek elementarnych, podobnie ewoluuje pojecie piekna w sztuce. Byt inicjacyjny jest blizszy prawdy niz erudycyjne okreslenia filozofow.
Dobra Sztuka nie jest produktem, widz, ktory kocha i kultywuje piekno, nie jest klientem! Teoretyczne stwierdzenia filozoficzne, nawet jezeli sa madre i brzmia pieknie, nie tylko sa dalekie od sedna czym jest piekno, ale rowniez przeszkadzaja w trzezwym spojrzeniu na istote piekna.
W kreatywnosci pojecie  piekna nie istnieje i teoretyzowanie na jej temat nie ma zadnego sensu. Tylko przez engage wyraza sie  istotne zycie piekna. Prosi sie o zmiane perespektywy; nie do muzeum, a raczej z muzeum w zycie. „Excentrique” de Daniel Buren, Monumenta – Grand Palais, „in situ”- «  ...je répondrais que, comme tous les artistes depuis au moins un siècle, je fais partie de ceux qui ne se préoccupent pas de cette beauté. Ce n’est plus un but, la quête n’est pas là. Mais quand on ne fait justement pas une chose pour qu’elle soit d’abord belle, si cette notion de beauté intervient, c’est toujours un plus pour l’œuvre, qui va déborder de ce qu’elle est, dans un sens très positif. »

Paryz, 12.05.2012                                                                                Z. Wieckowski

TECZKA NR 143/VI 2012 OGŁOSZENIA

Prokuratorzy jak zawsze: denat zabił się sam

(foto. jednostka GROM)

Jedna rana postrzałowa głowy i brak jakichkolwiek śladów wskazujących na udział osób trzecich w śmierci Sławomira Petelickiego - tak mają brzmieć ustalenia wstępnego raportu z sekcji zwłok generała. Przypomnijmy, że identycznie tłumaczono zgon Grzegorza Michniewicza z kancelarii premiera, śmierć Andrzeja Leppera i tajemnicze "samobójstwa" zabójców Krzysztofa Olewnika.

Jak ustaliła "Gazeta Polska Codziennie" (jest to w dzisiejszym wydaniu) Petelicki nie zostawił listu pożegnalnego. Mimo to - według RMF FM, które dotarło do raportu śledczych - prokuratorzy nie mają wątpliwości, że były dowódca GROM popełnił samobójstwo. Ciało Petelickiego oraz broń były rzekomo ułożone w ten sposób, że wykluczają udział osób trzecich. Ponadto pistolet przed strzałem miał zostać włożony do ust.

Portal Niezalezna.pl potwierdził w prokuraturze, że na nagraniach z monitoringu nie zarejestrowano momentu śmierci gen. Sławomira Petelickiego.

- Zarejestrowane jest jedynie, jak generał idzie w miejsce, w którym popełnił samobójstwo - dodaje. Nie chce jednak komentować informacji o chorobie Sławomira Petelickiego. - Trwają przesłuchania osób bliskich i próbujemy znaleźć odpowiedź, dlaczego doszło do tej tragedii.

Rzecznik warszawskiej Prokuratury Okręgowej zaprzeczył, aby w najbliższych dniach planowano zorganizować konferencję prasową, dotyczącą śledztwa ws. śmierci Sławomira Petelickiego.

Czy wojskowy to kolejna ofiara grasującego w Polsce "seryjnego samobójcy"? Na razie Prokuratura Okręgowa w Warszawie wszczęła śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci Petelickiego.

- Wstępną kwalifikacją prawną postępowania jest art. 151 kodeksu karnego, który przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 dla tego, kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na życie - powiedział dzisiaj rzecznik prokuratury Dariusz Ślepokura. Dodał, że ta kwalifikacja - przyjmowana z reguły przy śledztwach w sprawie samobójstw - może się zmienić, jeśli pojawiłyby się "nowe okoliczności".

Przedruk z niezalezna.pl

TECZKA NR 143/VI 2012

Nie pijcie tych napojów

SPIS TREŚCI:

- ARTYKUŁY

_ RECENZJE

_ ROZMOWY

_ SPRAWY TEATRU

_ ZAKĄTEK POETÓW

_ ARTYŚCI STAMTĄD I STAD

_ KRONIKA KULTURALNA

_ NAPISALI DO NAS

_ DOKUMENTY Z INTERNETU

_ WIADOMOŚCI Z INTERNETU

_ OGŁOSZENIA

TECZKA NR 143/VI 2012 ARTYŚCI STAMTĄD I STĄD

Waldemar Szauer - Exposition

*************************************************************

Wernisaż Virginie Roux -Cassé

--------------------------------------------------------------------------------------------

Jerzy Treit urodzil siç w Opolu w 1969. Ukonczyl Panstwowe Liceum Sztuk Plastycznych

im. Kenara w Zakopanem. Nastçpnie studiowal Historiç Sztuki na KUL-u i w tym miescie otworzyl I-a Galeriç, w ktôrej wystawiali - Kulisiewicz, Rodzinski,  Olbinski, Nejad ( przyjaciel P.Picassa).

Do Paryza przybyl jako stypendysta jednej z Fundacji amerykanskich. Uczestniczyl w wielu wydarzeniach artystycznych . Maluje, rysuje, uprawia grafikç komputerowa i rzezbi.

Jest czlonkiem Stowarzyszenia Pastelistôw Polskich. Jest wspôlorganizatorem Miçdzy-

narodowych Pracowni Artystycznych przeznaczonych dla Mlodziezy, Artystôw i Osôb niepelnosprawnych - "Drzwi Otwarte" 

Od lipca jest dyrektorem Osrodka Kultury w Pcimiu pod Krakowem, przy ktôrym otworzyl  

"Galeriç na prowincji", w ktôrym wystawiaja swe dziela profesorowie krakowskiejAkademii 

Sztuk Piçknych. 

Jerzy Treit podejmuje wiçc rôzne piçkne inicjatywy spoleczne, tak dzis potrzebne zwlaszcza w Polsce.

"Malarstwo jest odpowiedzia na moje zycie"-powiada. Widac w nim moje wady i zalety. 

Niemiecki ekspresjonizm jest mi bliski. Czytujç poezje Rilkego zwl; LIST DO MLODEGO 

POETY". Gdy juz mam dosc wszystkiego, chwytam za pçdzel i znowu stajç siç Jerzym 

Treitem". 

Obecnie dzieli czas miçdzy Francja  a Myslenicami (miçdzy Krakowem a Zakopanem).

Jego prace byly wystawiane w Polsce, Niemczech i Francji. Znajduja siç w kolekcjach na calym swiecie. 

Fille aux cheveux verts / ...(olej na plôtnie)

 Wulkan ( grafika komputerowa )

TECZKA NR 143/VI 2012 - DOKUMENTY Z INTERNETU

"Forum Dziennikarzy Polonijnych odbçdzie siç w tym roku po raz XX-y.
Z tej okazji Organizator tj. Malopolskie Biuro Wspóracy z Polonią zmierza opublikowac Ksiçgç XX-lecia , na ktôra zloza siç teksty uczestnikôw .
Zalaczamy list skierowany przez Organizatora do uczestnikôw :


Kochani Dziennikarze,

Małopolskie Forum Współpracy z Polonią ma zaszczyt zaprosić na JUBILEUSZOWE XX ŚWIATOWE FORUM MEDIÓW POLONIJNYCH MAŁOPOLSKA-PODKARPACIE 2012 Tarnów-Kraków-Rzeszów-Warszawa w dniach 10-17 września 2012 r.
W tym roku zagościmy w Małopolsce, na Podkarpaciu oraz w Warszawie.
Serdecznie zachęcamy do udziału w tym przedsięwzięciu. W załączeniu znajduje się pakiet informacji dot. tegorocznego Forum oraz karta zgłoszenia, którą po wypełnieniu należy przesłać najpóźniej do dnia 10 sierpnia br. rzypominamy jednocześnie, iż warunkiem udziału redakcji w tegorocznym Forum jest przesłanie wraz z kartą uczestnictwa publikowanych materiałów z poprzedniego Forum oraz potwierdzenia wpłaty akredytacji.


Pozdrawiamy serdecznie
Biuro Organizacyjne XX Forum
Magdalena Ogiela
 Dyrektor Biura Zarządu
Tel. 14 696 32 12
Tel./fax 14 696 32 11

-------------------------------------------------------------------------

Z notatnika dworaka

(foto. GP)

Euro byłoby fantastyczne, gdyby nie ten nieodpowiedzialny bramkarz. Na oczach milionów uklęknął i przeżegnał się, a potem jeszcze bezrefleksyjnie wyznał, że obronił karnego z Bożą pomocą. Na szczęście „Newsweek" przypomniał religijnym fanatykom, że boisko to nie kaplica. A mało brakowało i urazilibyśmy uczucia wyznawców Hare Kriszna.

Zagroziłoby to zdrowiu Kory, która, by ukoić nerwy, musiałaby podebrać swojemu psu cały zapas marychy. A wyobraźmy sobie, co by było, gdyby jakaś katolska stacja dostała koncesję na multipleks! Na szczęście Jan Dworak wizjonersko trzymał rękę na pulsie. Na UKE też można liczyć. Jeszcze przed rozstrzygnięciem konkursu zajęli miejsca na multipleksie. Nie ryzykowali, że wygra jakaś TV Trwam tylko dlatego, że miliony jej popleczników szwendają się gromadnie po ulicach. Z tym gimnazjum w Gietrzwałdzie też zrobiliśmy porządek. Może nosić imię tego jakiegoś tam bohatera, pod warunkiem że z patronatu zniknie słowo „ksiądz" przed jego nazwiskiem.

Ktoś twierdzi, że w Polsce zaczęły się prześladowania? Niech pisze skargę do posła Kotlińskiego. W końcu to były duchowny, w dodatku kolega Grześka Piotrowskiego. Już on będzie wiedział, co robić z takimi, co się skarżą.

TECZKA NR 143/VI 2012 - WIADOMOŚCI Z INTERNETU

R A P P E L A U S U J E T D E L A S E S S I O N D’ E T U D E
C O N S A C R E E A Z Y G M U N T K R A S I Ń S K I

Mesdames, Messieurs,

Afin de célébrer le bicentenaire de la naissance du grand dramaturge et poète polonais Zygmunt Krasiński, la Société Historique et Littéraire Polonaise vous invite chaleureusement à la session d’étude qui lui sera consacrée prochainement, à savoir le mardi 5 juin 2012 à 17 heures, à la Bibliothèque Polonaise de Paris.

Des universitaires de Pologne et de France vont se pencher sur les divers aspects de sa vie qu’il a consacrée à la littérature, avec pour toile de fond le pays où il est né et où il est mort : la France. Par ailleurs, Zygmunt Krasiński fut un grand mécène de la Société Littéraire Polonaise, fondée en 1832, devenue par la suite la Société Historique et Littéraire Polonaise.

La session d’étude sera accompagnée d’une exposition consacrée au grand poète.

Dans l’espoir de vous voir nombreux lors de cette célébration exceptionnelle, je vous prie de croire, Mesdames, Messieurs, à l’assurance de ma considération distinguée.


Witold ZAHORSKI
Conseiller du Président de la S.H .L.P.
pour les Affaires Scientifiques et Culturelles

P.S. Les détails de cette session d’étude figurent en pièce jointe.

***************************************************

Pomnik upamiętniający katastrofę smoleńską
(foto. Bartosz Staszewski , PRS Team.net )
Sylwetka tupolewa z żelbetonu ze zdjęciem pary prezydenckiej w drzwiach samolotu zostanie odsłonięty 24 czerwca obok Golgoty Narodu Polskiego w Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej Królowej Polski w Kałkowie-Godowie (Świętokrzyskie). Sfinansowali go mieszkańcy.

Pomnikowa makieta samolotu ma przypominać Tu-154, który z 96 osobami na pokładzie rozbił się 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Będzie zawierać cząstkę wraku tupolewa i urnę z ziemią z miejsca katastrofy.

Jak zapowiada kustosz sanktuarium infułat Czesław Wala, drzwi w atrapie Tu-154 zastąpi zdjęcie prezydenta Lecha Kaczyńskiego z żoną Marią, a okna - portrety zmarłych razem z nimi osób, które były związane z sanktuarium w Kałkowie-Godowie: Przemysława Gosiewskiego, Ryszarda Kaczorowskiego, Anny Walentynowicz i Janusza Kurtyki. Ich żywymi pomnikami mają być posadzone obok „dęby pamięci”.

- Powstał z datków wiernych, którzy akceptują potrzebę upamiętnienia ofiar smoleńskiej tragedii i dają na ten cel cząstkę siebie - mówi ks. Wala.

Z tych samych pobudek powstało wewnątrz Golgoty Narodu Polskiego Oratorium ofiar katastrofy smoleńskiej. Umieszczono w nim urnę z ziemią z miejsca tragedii, a także tableau z wizerunkami Lecha i Marii Kaczyńskich oraz osób, które zginęły razem z parą prezydencką. Okoliczności śmierci wszystkich przypomina wkomponowany w krzyż wizerunek żołnierza z przestrzeloną głową w objęciach Matki Boskiej oraz kontury mapy Polski i samolotu.

Dwa dni temu, w sprawie budowy w Sopocie pomnika upamiętniającego ofiary katastrofy smoleńskiej złożono już stosowny projekt uchwały. Miasto wstępnie wyraża zgodę na budowę pomnika. Teraz wszystko zależy od mieszkańców Sopotu i decyzji radnych.

****************************************************

W dniach od 8 - 15 lipca b.r.odbçda siç w malym nadmorskim miasteczku OYE-PLAGE
w pôlnocnej Francji( dep.62) uroczystosci oddania holdu Polskim Lotnikom poleglym w latach 1939 - 1945 w walkach powietrznych nad Francja. Mer miasteczka jest polskiego pochodzenia i nazywa siç Olivier Majewicz .
Organizatorka uroczystosci jest pani Marie Berrier. Adres mail :
berrier.m@wanadoo.fr: tam sa zdjçcia i informacje

*****************************************************

"Przypominamy Państwu, że do jeszcze tylko do 10 czerwca 2012 czynna jest w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, wystawa prac nadesłanych na "Międzynarodowy konkurs na: Opracowanie koncepcji pomnika upamiętniającego ofiary katastrofy lotniczej, które miała miejsce pod Smoleńskim 10 kwietnia 2010roku". Wystawa cieszy się ogromnym zainteresowaniem, do tej pory obejrzało ją kilka tysięcy osób.
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku było organizatorem konkursu na pomnik smoleński, od 26-29 marca 2012 w Orońsku obradowało międzynarodowe jury, którego decyzją laureatami I nagrody został zespół w składzie: rzeźbiarz Andrzej Sołyga, architekt Dariusz Śmiechowski, grafik Dariusz Komorek, II nagrodę przyznano zespołowi: Jeremi T. Królikowski, Krzysztof Ozimek, Jan Mazur. Trzecią nagrodę otrzymał Tomasz Tomaszewski. Przyznano też cztery wyróżnienia.
Honorowy patronat nad wystawą objął Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski.
Kuratorem wystawy jest Mariusz Knorowski .
Serdecznie zapraszamy
Fot. Jan Gaworski"

--------------------------------------------------------------------

Związek Literatów na Mazowszu (ZLM), z siedzibą w Ciechanowie, jest nową, niezależną organizacją pozarządową skupiającą ludzi pióra. Powołano ją 4 czerwca 2009 r. - w historyczny dzień 20-lecia odzyskania wolności - we wnętrzach Muzeum Pozytywizmu w podciechanowskiej Gołotczyźnie, a zarejestrowano w Krajowym Rejestrze Sądowym w Warszawie 6 listopada 2009 r. Narodziny tej samodzielnej organizacji literackiej (ma własny KRS, Regon, NIP, konto) zainicjowali członkowie istniejącego od 1997 r. w Ciechanowie Oddziału Związku Literatów Polskich (CO ZLP). Nowo powołany Związek Literatów na Mazowszu jest odpowiedzią na brak reakcji i wyjaśnień w związku z doniesieniami o agenturalnej przeszłości większości członków Prezydium Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich w Warszawie.

   Związek Literatów na Mazowszu założyło 15 pisarzy – członków założycieli. Z CO ZLP weszli do ZLM prawie wszyscy, obecnie są już także nowi ludzie pióra: z Ciechanowa, Przasnysza, Płońska, Warszawy i innych miejscowości (jeden z członków, dr Tadeusz Witkowski, mieszka w USA).

    Na pierwszym Walnym Zgromadzeniu ZLM, które odbyło się  w sobotę, 28 listopada 2009 r., w Centrum Kultury i Sztuki w Ciechanowie, przyjęto na podstawie Statutu, ambitny plan działania. ZLM zamierza kontynuować tradycje CO ZLP (które przestaje istnieć), czyli wpółorganizować znane już nie tylko w Polsce i regionie kolejne edycje takich imprez literackich jak: Światowy Dzień Poezji pod patronatem UNESCO (co roku w kwietniu), Międzynarodowe Dni ks. Macieja Kazimierza Sarbiewskiego „Chrześcijański Horacy z Mazowsza” (w maju), Wiosnę Literatury w Gołotczyźnie (w czerwcu), Ciechanowskie Jesienie Poezji (w październiku). Wraz z innymi instytucjami oraz samorządami wszystkich szczebli ZLM ma również współorganizować trzy Ogólnopolskie Konkursy Literackie: „O Laur Opina”, „O Laur Posła Prawdy”, „O Laur Sarbiewskiego”, a także Mazowiecki Konkurs Literacki w Przasnyszu. Zamierza także prowadzić promocje nowych książek, spotkania z pisarzami oraz włączać się w twórczy ruch literacki w regionie i kraju. ZLM ma również szerokie plany wydawnicze. Chce kontynuować wydawanie ukazującego się od 12 lat periodyku „Ciechanowskie Zeszyty Literackie” oraz książek autorskich i zbiorowych (za najlepszą książkę będzie nadal co roku przyznawana statuetka Złote Pióro). Ważnym zadaniem dla nowej organizacji jest urządzenie swojej siedziby z redakcją „Ciechanowskich Zeszytów Literackich (Internet, komputer, drukarka) oraz przygotowanie i prowadzenie własnej strony internetowej.

    Ciechanowscy literaci przez 12 lat zaznaczyli już swoją obecność na Płn. Mazowszu jako organizacja silna, kulturotwórcza, rozwijająca się w oparciu o chlubne tradycje regionu. Są one na Płn. Mazowszu wyjątkowe, bo na tej Ziemi mieszkali, przebywali i tworzyli Zygmunt Krasiński i Aleksander Świętochowski (są ich groby i muzea), Maciej Kazimierz Sarbiewski, Stefan Żeromski, Bolesław Prus, Maria Konopnicka, Henryk Sienkiewicz, Maria Dąbrowska, Stefan Gołebiowski, a nawet przez trzy i pół roku (1886-89) zamieszkiwała młoda guwernantka Maria Skłodowska, która jeszcze wtedy pisała wiersze (Szczuki, były powiat ciechanowski, dziś makowski). Dzięki tym tradycjom literaci dorobili się szerokich kontaktów z innymi środowiskami literackimi, aktywnie współpracowali z wieloma instytucjami kultury, oświaty, samorządami i organizacjami społecznymi, wydawali co roku po 7-10 książek autorskich i zbiorowych,. Dużym sukcesem i wielkim ostatnim przedsięwzięciem był - i nadal pozostanie - festiwal literacko-naukowy zainicjowany w 2005 r. – Międzynarodowe Dni Macieja Kazimierza Sarbiewskiego „Chrześcijański Horacy z Mazowsza”, który zaowocował 3 stycznia 2007 r. zarejestrowaniem Stowarzyszenia Academia Europaea Sarbieviana (można go nazwać dzieckiem CO ZLP).

   Szczęściem dla środowiska pisarzy jest funkcjonowanie na Ziemi Ciechanowskiej dwóch ważnych muzeów literackich: Romantyzmu w Opinogórze  i Pozytywizmu w Gołotczyźnie (Oddział Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie), Centrów Kultury: w Ciechanowie, Płońsku, Przasnyszu, z którymi literaci blisko współpracowali, a także doceniających wagę literatury władz lokalnych.. Mamy nadzieję, że dzięki nowemu Związkowi Literatów na Mazowszu głos niesiony z romantycznego i bogatego kulturowo Północnego Mazowsza będzie jeszcze bardziej donośny, a stworzone w 1999 r. przez ciechanowskich literatów „Ciechanowskie Zeszyty Literackie” staną się trwałą wartością kultury,  nie tylko na Mazowszu.

dr Teresa Kaczorowska

TECZKA NR 143/VI 2012 - ARTYKUŁY II

Polski duch na Wołyniu.

O Wołyniu napisano już bardzo dużo. Większość teksów dotyczyła przede wszystkim „Rzezi Wołyńskiej” i sytuacji Polaków podczas II Wojny Światowej. Tym razem pragnę napisać o czymś innym, sięgnąć do wcześniejszej historii, a mianowicie do 1916 roku i Bitwy pod Kostiuchnówką. To tam właśnie przeprowadzono znaczący bój, mający na celu opóźnienie XLVI Rosyjskiego Korpusu Armijnego, prowadzącego natarcie w ramach ofensywy Brusiłowa. Pomimo panicznej ucieczki wojsk austro-węgierskich na prawym skrzydle (128 brygada honwedów), Polacy nie dopuścili do przerwania frontu, wytrzymując kilkakrotnie ponawiany atak 100 Rosyjskiej dywizji piechoty.  Pozbawione wsparcia artylerii i łączności brygady legionowe liczyły łącznie tylko 5500 bagnetów, stawiając opór 13 000 Rosjan. Najcięższe walki stoczyła I Brygada Legionów Polskich pod dowództwem Józefa Piłsudskiego, a zwłaszcza jej 5 Pułk Piechoty, którego straty bojowe przekroczyły 50%. Pomimo przegranej Legionów, Państwa Centralne ciągle utrzymywały swoją inicjatywę strategiczną, a Rosjanie wyczerpali możliwość podjęcia następnej, tak wyczerpującej ofensywy. Ostateczny bilans wynosił 2000 poległych żołnierzy Polskich. 1000 z nich od 1998 do 2012 roku doczekała się należytego pochówku za sprawą Harcerskiej Akcji Letniej „Kostiuchnówka”.  

 

Z miejscowością Kostiuchnówka spotkałam się podczas corocznego spływu kajakowego na Ukrainie. W tym roku wyruszyliśmy w rzeczną podróż po Polesiu i Wołyniu. Wśród niesamowitej przyrody, pięknego ukraińskiego folkloru, wsi „niezepsutych” cywilizacją, dotarliśmy do nowocześnie wyremontowanej szkoły. Budynek powstał jako szkoła i zaplecze dla wycieczek z centralnej Polski w 1936r. Ufundowali go legioniści Józefa Piłsudskiego. Po 1945r. znalazł się na terytorium ZSRR, a następnie Ukrainy pełniąc funkcje edukacyjne. W latach 2010-11 dzięki wsparciu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, sponsorów i przyjaciół, został wyremontowany i odzyskał jedną ze swoich pierwotnych funkcji. Było to dla nas ogromnym zaskoczeniem, szkoła należy do Rzeczypospolitej, mimo nie unormowanych stosunków Polsko-Ukraińskich. Dobrze wiemy, jak trudno Polakom w dzisiejszych czasach, odzyskać to co zostało nam zabrane. W Niemczech nie mamy nawet statusu „mniejszości narodowej”, na Ukrainie nie możemy wykupować naszych ziem, nie mówiąc już o sytuacji na Białorusi czy Litwie. Jednak spotkaliśmy się z polskim duchem na Wołyniu, co było dla nas wzruszającym momentem.

Kostiuchnówka to jakby miejsce, gdzie ludzie zapomnieli o tym co złe. Tam Polak brata się z Ukraińcem, a ich współpraca przynosi cudowne efekty. Narody, które nie raz próbowała poróżnić historia, stworzyły dzieło upamiętniające Bitwę pod Kostiuchnówką – cmentarze. Główny z nich, w tzw. Polskim Lasku wyremontowany przez  Hufiec ZHP Zgierz im. Wojska Polskiego, mieści setki poległych, czasem zapomnianych Legionistów. Z inicjatywy            hm. Jarosława Góreckiego, powstało jeszcze 7 takich cmentarzy, wspaniale odnowionych, ze szczątkami głównych dowodzących, chociażby Rydza – Śmigłego. Przypieczętowaniem współpracy między narodami, był podarowany od miejscowej ludności – ogromny, żeliwny krzyż, który został przyniesiony przez nich w uroczystej procesji.

 

Ogromny trud i wysiłek młodych harcerzy można tylko podziwiać. Oto opis ich dnia: Zwyczajny dzień dla większości uczestników rozpoczynał się pobudką o siódmej rano, kwadrans przed ósmą niemal cały obóz, poza służbą wartowniczą i kuchenną, stał w pełnym umundurowaniu na apelu porannym. Po apelu uczestnicy przygotowywali się do śniadania, zaś kadra omawiała jeszcze szczegóły zadań dziennych, przydzielonych poszczególnym grupom. Młodsi harcerze (12 – 13 lat), wraz z dziewczętami, zajmowali się pieleniem, malowaniem grobów, wybieraniem żwiru zza alejek, starsi – pracami remontowymi, budowlanymi i porządkowymi: ustawianiem betonowych krawężników, krzyży, bortnic grobów, koszeniem zielska, obficie zarastającego cmentarze. Dwoje studentów Politechniki Łódzkiej zajmowało się w tym czasie pomiarami i dokumentacją stanu zachowania budynku „polskiej szkoły” – gmachu, w którym, po gruntownym remoncie, znajdzie swą siedzibę centrum dialogu.  Aby nie przerywać rozpoczętej pracy – a nie raz trzeba było docierać z Polskiego Lasku dosyć daleko: do Wołczecka, Maniewicz, a nawet do (oddalonego o kilkadziesiąt kilometrów) Kowla – grupy, wyruszające do pracy pobierały prowiant na cały dzień. Około drugiej czy trzeciej po południu harcerze odkładali na chwile narzędzia, przerywali pracę, aby zjeść posiłek, przyrządzony w warunkach polowych przez wyznaczoną do tego grupkę. W tym czasie na obozie działało całe zaplecze: magazyny „twardy” i „miękki”, połączone z podręcznym warsztatem, umożliwiającym konserwację i bieżące naprawy sprzętu, kuchnia, grupa kwatermistrzowska, zajmująca się dowozem świeżych produktów żywnościowych, materiałów budowlanych, uzupełnianiem wody i paliw, administracja. Prace kończyły się późnym popołudniem, obozowicze wracali na gorącą, dwudaniową obiadokolację. Wieczór uczestników wypełniony był tradycyjnym harcerskim ogniskiem, któremu towarzyszył starannie dobrany program edukacyjny, kadra uczestniczyła jeszcze w wieczornej odprawie, meldując o wykonanych pracach i planując zadania na kolejny dzień. Po 22.00 ogłaszano ciszę nocną, życie obozowe powoli wygasało i już tylko warta czuwała nad spokojnym snem znużonych pracą, młodych ludzi”.

(Inicjator: hm. Jarosław Górecki)

Pełni podziwu, składamy ogromne podziękowania harcerzom i doceniamy ich działalność w służbie pamięci. Przecież „Tam Ojczyzna nasza, gdzie groby nasze…

korespondent z Lublina: Agata Żarkowska

TECZKA NR 143/VI 2012 - KRONIKA KULTURALNA

Gra uliczna



Gra uliczna „Warszawa Władysława Broniewskiego”

Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza oraz Muzeum Władysława Broniewskiego, Oddział Muzeum Literatury zapraszają wszystkich miłośników Warszawy i poezji Władysława Broniewskiego do wzięcia udziału w Grze Ulicznej „Warszawa Władysława Broniewskiego”.

13 maja (niedziela) w godzinach 10.00 – 15.00 będziemy wędrowali szlakami związanymi z biografią i twórczością Władysława Broniewskiego, poznając miejsca, anegdoty, bardziej i miej znane wiersze, a także wykonując ciekawe, choć utrzymane w granicach ludzkich możliwości zadania. Rozpoczynamy wędrówkę od Muzeum Władysława Broniewskiego, od domu, w którym Poeta spędził ostatnie 9 lat życia i gdzie powstawały wiersze tomu „Anka” i poezje zamykające jego twórczość. Zakończymy spotkanie z Warszawą Władysława Broniewskiego na Rynku Starego Miasta, w Muzeum Literatury, gdzie uczestnicy Gry będą mogli obejrzeć wystawę biograficzną „Władysław Broniewski. Próba portretu” przygotowaną z okazji 50. rocznicy śmierci Poety.

Start o godz. 10.00 w Muzeum Broniewskiego, ul. Jarosława Dąbrowskiego 51 w Warszawie – mapa.

Wszyscy uczestnicy Gry, którzy dotrą do Muzeum Literatury, będą jej zwycięzcami, a spośród nich zostaną wylosowani szczęśliwcy, których nagrodzimy dodatkowo.

Prosimy o zapoznanie się z regulaminem: http://muzeumliteratury.pl/gra-uliczna-warszawa-wladyslawa-broniewskiego-zapraszamy/

Do zobaczenia 13 maja!


*************************************************************************

W P.A.N. odbyla siç Konferencja tyczaca zalozenia w Krakowie, przez Prof; Michala Rostworowskiego "SZKOLY NAUK POLITYCZNYCH " na wzôr Ecole Libre des Sciences Politiques de Paris . Szkola ta zalozona pierwotnie w 1911 roku, zostala zawieszona wskutek wybuchu I-ej Wojny Sw; ; Powstala ponownie w 1921 r; jako czçsc Wydzialu Prawa Uniwersytetu Jagiellonskiego, jednak niezalezna pod wzgl; finansowym i programowym. 

Wykladalo na niej  tez kilku profesorôw z Francji  w Dwudziestoleciu . 

Niemcy zamknçli uczelniç w listopadzie 1939 r; i ukradli jej bibliotekç . 

Otwarta ponownie w 1946 r; zostala definitywnie zamkniçta przez wladze komunistyczne w 1949 r; 

Konferencja  zorganizowana  oprôcz wykladôw obejmowala tez wystawç dokumentôw z rodzinnego archiwum.

Patronat nad nia objal Rektor  U.J., Prof, Karol Musiol;

Zamieszczamy tez zyciorys prof; Michala Rostworowskiego; oraz tekst w jçzyku francuskim opracowany przez P.A.N. 

Michal Rostworowski (1864 -1940) 

Eminent juriste de la Ière moitié du siècle dernier 

Professeur et Recteur de l'Université Jagellonne de Cracovie ; l'un des codificateurs de la juridiction polonaise après la Première Guerre Mondiale et représentant de la 

Pologne lors des séancesde la Sociéteé des Nations(Liga Narodôw)

En 1930, il fut élu juge à la Cour Permanente de Justice Internationale de La Haye aux séances de laquelle il participa jusqu'en 1939. 

L' éclatement du monde basé sur la cooperation pacifique , à laquelle il consacra toute sa vie , mena à la brusque détérioration de sa santé et à sa lort en mars 1940;

Szkoła Nauk Politycznych 

Le Professeur Michał ROSTWOROWSKI fut le fondateur, l’initiateur, et le directeur de l’École des SciencesPolitiques de Cracovie. Ses études à l’École Libre des Sciences Politiques de Paris  (1989-91) l'inspirèrent pour transposer le modèle français de l'enseignement en sciences politiques aux réalités polonaises. 

Ainsi, en1911, Michał Rostworowski créa l’École Polonaise des Sciences Politiques à Cracovie. 

Cet établissement privé servait à former de futures élites polonaises venant des trois parties de la Pologne, partagée à l’époque entre la Russie, l’Autriche et l’Allemagne. Le fonctionnement de cette école fut interrompu en 1914 par l’éclatement de la Première GuerreMondiale. Après la restauration de l'État polonais en 1918, il devint possible de créer une école dont Rostworowski rêvait depuis toujours – indépendante, 

moderne et véritablement scientifique.

 En1921, il fonda l’ÉcoledesSciencesPolitiques, liéeàlaFacultédeDroit 

de l’Université Jagellonne de Cracovie au niveau organisationnel, mais indépendante de par son financement et son programme. Dans l’entre- deux guerres,

de nombreux cadres de l’Etat polonais furent issus de cette école. Le Professeur  Rostworowski, juriste de renommée  internationale,  entretenait des liens privilégiés

avec la  France.  C’est grâce à son engagement que d’éminents professeurs français 

enseignèrent à l’Ecole des Sciences Politiques de Cracovie dans les années 30, dont le Pr Jules de Basdevant (Paris), lePr Robert Reslob(Strasbourg) et le Pr Georges

Scelle (Dijon).

 Dès novembre 1939, les Allemands fermèrent cet établissement et s’emparèrent de sa riche bibliothèque. Après la Seconde Guerre mondiale, l’École fut  réactivée  en1946. 

Trois ans plus tard, en 1949, elle fut définitivement  fermée par les autorités communistes.

TECZKA NR 143/VI 2012 - ZAKĄTEK POETÓW

Wspomnienie o Księdzu Generale



Na Pomorzu w rodzinie osiadłej

Urodziłeś się Księże wiek temu

I choć droga przez życie twa ciężka

Nie pytałeś się nigdy ach czemu


Z wiarą w Boga miłością bliźniego

Twoje losy rzucone w wir wojny

Nie szczędziły ci cierpień i bólu

W czas okrutnych walk niespokojny


Los dzieliłeś u boku żołnierzy

Walka w dzień a modlitwa po nocy

W sercu twoim jak wiele pokoju

Gdy dokoła czas wielkiej przemocy


Bóg i Honor i twoja Ojczyzna

Słowa szyte krwią na sztandarze

Im złożyłeś przysięgi najszczersze

Gotów oddać i życie twe w darze


Nie złamały cię losy okrutne

Ani straszne od wroga tortury

Śmierć wyrokiem ci była pisana

Gdy Pawiaka dławiły cię mury


Los pozwolił się wyrwać z niewoli

Choć nie szczędził ci trudów ni rany

W walce zbrojnej u boku żołnierza

Ku wolności kierunek wybrany


Niosłeś słowa ukojeń pociechy

I modlitwę ostatniej posługi

I doznałeś w obozach cierpienia

Gdzie dzień jakże wydawał się długi


Twoje oczy dobrocią pałały

I uśmiechem dzieliły się szczerze

Twoje słowa mądrością natchnione

Serce twoje w nadziei i wierze


I przetrwałeś czas wojny okrutny

Lecz ojczyzna ci domem nie była

O prawdziwą jej wolność wciąż walcząc

Na wygnanie popchnęła cię siła


Tutaj z wiarą i pracą wytrwałą

Wciąż walczyłeś choć teraz słowami

Wciąż z nadzieją na wolność i prawdę

Których jakże pragnąłeś tu z nami


Z oddalenia od domu Ojczyzny

Wierząc silnie w los prawdą wygrany

Razem z nami pracując na codzień

Doczekałeś się wreszcie przemiany


Dziś odszedłeś do domu Bożego

Na spoczynek nasz generale

Sługo Boży o jakże niezłomny

Który dla nas się biłeś wytrwale


Pokój duszy niech będzie twej dany

Bóg za ciebie modlitwy usłyszy

Wspominamy cię Księże Witoldzie

Poświęcając minutę dziś ciszy.



Agata Kalinowska-Bouvy

Dn. 21-01-2012

TECZKA NR 143/ VI 2012 - ARTYKUŁY

Le dernier mercredi de mars, nous avons attéri de manière impressionnante en plein Pacifique sur l'île Madère, appelée le Jardin de l'Atlantique. Madère, grâce à ses origines volcaniques, offre un paradis de montagnes verdoyantes, une île aux côtes escarpées, formée essentiellement des falaises tombant dans l'océan à la verticale, est lieu idéal pour les amoureux de la nature et de la randonnée. En réalité, ses plages, peu nombreuses, miniscules et couvertes de gros galets, avec de rares plaques de sable noir couleur charbon, ne sont pas trop accueillantes. Par contre, les nageurs trouvent leur bonheur dans des eaux transparentes de splendides piscines naturelles, formées par des coulées de lave entre les rochers de Port Moniz. En effet, cette île au climat subtropical, une réserve naturelle avec des vues absolument sublimes sur l'Atlantique, offre aux touristes des paysages singuliers, riches en flore endémique diversifiée. La plupart de la flore de l'île, importée de 4 coins du monde par les navigateurs, les botanistes et les visiteurs est exotique et se situe partout, notamment dans sa forêt indigène (Laurisilva - Patrimoine Mondiale de l’Humanité de l’UNESCO) et peut être visitée à pied à travers des sentiers existants au bord des Levadas. Quant à la faune, elle est plutôt peu diversifiée : quelques vaches, chèvres et chevaux dans les pâturages. En revanche, on peut observer de nombreux oiseaux (+ de 200 espèces) et insectes (environ 700 espèces) ainsi que les fameuses «lagartichas» (lézards). De nombreux cétacés (dauphins,cachalots) vivent également dans ces eaux turquoise de l’Atlantique et des baleines y passent de juin à septembre. Nous pouvons d’ailleurs en apercevoir si nous faisons une ballade en mer. De plus, les tortues, balistes, raies et mérous font le bonheur de tous les plongeurs.et des colonies de phoques "lobos marinhos" vivent aussi sur les côtes "das Desertas" (îles désertes), déclarées patrimoine mondial par l'UNESCO.

La presqu'île de Ponta de São Lourenço, longue péninsule sauvage, situé à l'extrémité orientale de Madère, vrai endroit désertique, témoigne de la diversité climatique et offre de longues randonnées et une agréable baignade dans ses criques, accessibles par de vrais sportifs.

Il ne faut pas oublier que  l'île offre également de nombreuses activités nautiques avec Windsurf et Kitesurf.

Notre maison, avec une vue splendide sur l'océan, car située en hauteur aux portes de la montagne, s'est trouvée à Prazeres (village au sud-est de l'île). Le grand silence et la gentillesse exceptionnelle des villageois, vivant au rythme de la nature, nous ont entièrement plongés dans un autre monde. Nos divertissements étaient simples: quelques randonnées sportives, visites des jardins botaniques, sortie en mer pour admirer le ballet de dauphins, baignade dans l'océan (un peu froid à cette période de l'année). Les promenades dans ces magnifiques villes et villagges, très fleuris, avaient aussi beaucoup de charme. Dans les restaurants, où nous avons toujours été le contact très chalereusement accueillis par les habitants de l'île, nous avons particulièrement apprécié des mets de poissons frais.

BLB

W ostatnią środę marca wylądowaliśmy pośrodku oceanu na malowniczej wyspie Maderze, zwanej Ogrodem Atlantyku. Dzięki swojemu wulkanicznemu pochodzeniu Madera, która ofiaruje swoim turystom prawdziwy raj zielono-soczystych gór, wyspę o stromych klifach spadających pionowo w morze, jest idealnym miejscem dla miłośników natury i górskich szlaków. Natomiast nieliczne plaże są niezbyt przyjazne, malutkie, pokryte sporymi kamieniami i miejscami czarno-węglistym piaskiem. Jednakże pływacy mogą kąpać się w krystalicznych wodach „basenów naturalnych” w Porto Moniz, znajdujących się w skałach utworzonych przez lawę.

            Wyspa ta o subtropikalnym klimacie to naturalny rezerwat, który oferuje swoim turystom przepiękne widoki na Atlantyk, niepowtarzalne pejzaże bogate w zróżnicowaną florę endemiczną. Większość flory, sprowadzonej z czterech stron świata przez nawigatorów, botaników czy turystów,

jest egzotyczna i znajduje się wszędzie - również w tubylczym lesie (Laurisilva), wpisanym na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO – i może być zwiedzana dzięki ścieżkom biegnącym wzdłuż Levadas.

            Co do fauny, to jest raczej niewiele zróżnicowana: trochę krów, kóz i koni na łąkach. Za to ptaki (ponad 200 gatunków) i insekty (około 700 gatunków) są liczne jak i słynne « lagartichas » (jaszczurki). W turkusowych wodach Atlantyku żyje wiele waleni (delfiny, kaszaloty), a wieloryby przebywają tam od czerwca do września. Możemy je zobaczyć w czasie wypływów na morskie   wycieczki. Żółwie, balisty, płaszczki i morszczuki zachwycają płetwonurków, a "lobos marinhos", kolonie fok żyjących przy brzegach "das Desertas" (Wyspy Pustynne) są również zdeklarowane jako Światowe Dziedzictwo UNESCO.

            Długi i dziki półwysep, Ponta de São Lourenço, położony na wschodnim krańcu Madery, oferuje wyjątkowo piękne ścieżki turystyczne i pływanie w przyjemnych w zatoczkach, dostępych dla prawdziwych sportowców.

Wyspa oferuje również wiele sportów wodnych takich jak windsurfing i kitesurfing.

Nasz dom z pięknym widokiem na ocean, bo położony wysoko - tuż przy górach - znajdował się w Prazeres (wioska w poludniowo-wschodniej części wyspy). Ogromna cisza i wyjątkowa uprzejmość mieszkańców wsi, żyjących zgodnie z naturą, pogrążyła nas w zupełnie innym świecie. Nasze rozrywki były proste: górska turystyka, zwiedzanie ogrodów botanicznych, wycieczka statkiem na obejrzenie delfinów, kąpiel w oceanie (trochę zimny o tej porze roku).

            Spacery w tych pięknych miastach i wioskach, pełnych kwitnących kwiatów, również miały wiele uroku, a w przyjemnych restauracyjkach, w których byliśmy zawsze gościnnie przyjmowani przez mieszkańców wyspy, smakowały nam szczególnie dania ze świeżej ryby.

BLB