ALTIPLANO !?

Zzaczçlo siç tak wlasciwie nijak.Rano oglądaliśmy na internecie miasto Ayacucho położone w Peru. Goscie z Paryża zapytali Mariç przy obiedzie jakie ma plany na sobotnie popoludnie? Maria, ktôra bolaly plecy,odparla,ze niczego nie przewidziala.Wsiedliśmy w samochód i wyruszyli przed siebie.! Może pojedziemy do "Staroci"po drodze, a potem do Courtenay, do sklepów z antykami"?

W "Starociach"/rodzaj DES-y/ wszystko było bardzo drogie, więc tylko Paulinka usiadła we wspaniałym czerwonym 

fotelu i zrobiłam jej zdjęcie. Wychodząc natknęłyśmy się na leżącą na kocu szarą charciczkę - wyglądała jak rzeźba - 

Paulinka zrobiła zdjęcie i aż krzyknęła gdy pies się poruszył - "Ona jest żywa"!

Na rynku w Courtenay obejrzyłyśmy kilka sklepów z antykami nie na naszą kieszeń. Potem kupiłyśmy ciastka u najlepszego cukiernika i odkryły "rue de la Pologne" - małą uliczkę starych domów prowadzącą od rynku wdół.

"Ici, c est tristounet"-orzekła Maria. Autrefois. il y avait beaucoup plus de commerces et d' animation. Dimanche. il y a un marché". 

W Courtenay nie było co robić, więc pojechałyśmy dalej. Pola już po żniwach -scierniska lub nawet przeorane i tylko nastroszone łany rzepaku jeszcze stały.Wzgórza porośnięte lasem, wioski starych domów jeszcze należących do gospo[

darzy; na ich obrzeżu jednostajne, świeżo postawione, żółtawe pawilony - wszystkie w tym samym styluś

" Nie powinno się stawiać takich domów w starych wsiach, bo szpecą całość"- stwierdziła Maria. która przeżyła w tej okolicy dzieciństwo, młodość, okres studiów i tu założyła rodzinę. Całe jej życie upłynęło wśród tych wzgórz, które kocha.

Zatrzymałyśmy się w miejscowości PIFFONDS, gdzie znajduje się zamek i w której Maria mieszkała na fermie z rodzi-

cami. Przypomniała sobie czasy kiedz z koszykiem jajek jechała rowerem na targ - w wielkim strachu by nie stłuc cennej zawartości kobiałki. Drogą wtedy nie jeździły samochodym ale osły, konie, rowery i wozy. 

Podjechałyśmy do zamku boczną drogą i ustawiły samochód pod żywopłotem - naprzeciw bramy. Nad bramą wiodącą na dziedziniec  wyżłobienia wskazywały. że był tu kiedyś  most zwodzony ,a my stałyśmy na miejscu dawnej fosy.

Weszłyśmy na dziedziniec : jedno skrzydło  zamku jest zamieszkałe,  reszta należy do gminy. W środkowej części mieści się stołówka m a w głównym skrzydle biura Merostwa i sala recepcyjna. 

Akurat w sali odbywał się ślub cywilny  i przed głównym wejściem było sporo gości. Pod murem stół : butelki szampana

i wysmukłe kieliszki. Niestety, szampan nie był dla nas. 

"Ileż wspomnień z dzieciństwa mam związanych z tym zamkiem ! westchnęła Maria. Chodziłam tu do szkolnej stołówki i po obiedzie bawiliśmy się w chowanego w długich korytarzach i komnatach zamkowych. Czasem nawet gubiliśmy się 

w tych przestrzeniach. "

Z głównego wyjścia zamku zaczęli wychodzić goście. Wypatrywałyśmy panny młodej, ciekawe zobaczyć jaką miała sukienkę. Nikogo w białej sukni jednak nie było. Nagle z bramy wyszedł jakiś pan w oliwkowym garniturze , dźwigający  ogromne, gipsowo - białe popiersie Marianny. Podeszłam i zapytałam czy pozwoli się sfotografować  z tą oficjalną postacią? Wyraził zgodę - pstryk - i już został uwieczniony. 

Potem zapytałyśmy dlaczego dźwiga Mariannę i okazało się, że jest zastępcą Mera Piffonds i że udzielał właśnie ślubu cywilnego. "Panna młoda ma szarą suknię i dwoje dzieci" powiedział. Maria przedstawiła nas wszystkie  :                                                                                                            -Pauline a gagné un concours concernant la France et elle venu pour un séjour de deux semaines.

- Mon amie est journaliste à Paris; - Moi, j'habite à Collemiers.

Ku naszemu zdumieniu, zastępca Mera zwrócił się do Pauliny po polsku : "Ja też mówię po polsku. Jestem polskiego pochodzenia. Nazywam się Alain Zabrocki.Moi dziadkowie przyje -

chali tu ze wsi koło Sieniawy( z okolic Rzeszowa) des  Czartoryski. 

Je m exclamai : "C'est incroyable! J'avais, en Pologne, un professeur de ce nom - Ludwik Zabrocki - un linguiste"!

Maria przypomniała sobie, że gdy mieszkali  w Piffonds, sąsiadowali przez pole z Zabrockimi, dziadkami Alain.

"Oui, mes grands -parents et puis mes parents cultivaient des concombres et des cornichons ; et ils invitaient leur famille (de Pologne)pour la cueillette. Plus tard, ils passèrent aux fraises et ils ont encore invité des étudiants polonais pour les cueillir. I tak., mój brat i ja poznaliśmy nasze żony -dwie siostry."

Było to spotkanie niezwykłe : staliśmy na trawniku przed zamkiem- Alain Zabrocki dzierżył w      objęciach śnieżnobiałą Mariannę, a Paulina rozmawiała z nim po polsku. Sekretarka Gminy odeszła. obarczona  zielonymi teczkami.

Oczywiście, w ruch poszły aparaty :  

Najpierw  zamek w Piffonds:

Potem pan Alain Zabrocki podniósł Mariannę z ziemi, a ja stanęłam nawprost, tak jakbym z nią rozmawiała. Un vrai dialogue polono-français.

Pauline se plaça à côté de M.Zabrocki qui mit en valeur son écharpa tricolore. Moi, je fis un sourire d'ange. Un magnifique rhodo rouge nous servait de fond. 

Następnie, z dużym wysilkiem, Maria wzięła w objęcia Mariannę  przybraną wstęgą Mera.

Alain Zabrocki nie był pewien czy Maria zdoła ją utrzymać i czy Marianna nie zostanie upuszczo

na. Ale powiedział : On en achètera une autre; Finalement; c'est du plâtre; le modèle le plus courant".

Żeby go uspokoić, postawiłyśmy  Mariannę na ziemi i znowu się sfotografowaliśmy. 

A potem staliśmy chyba z godzinę. wymieniając informacje, adresy internetowe i maile.

Ponieważ sala recepcyjna była w gestii pana Alain, mogłyśmy ją zwiedzić. Oprócz herbu

Piffonds nad kominkiem, nic w niej ciekawego nie było. 

Pożegnaliśmy się i wyruszyłyńmy do domu "drogą niespodzianek" jak zapowiedziała Maria.

"Nous allons voir les vigognes du Pérou". Les vigognes du Pérou - en pleine Bourgogne!?

Minęłyśmy gospodarstwa braci Zabrockich położone obok siebie, sad orzechów włoskich,

i wjechałyśmy na prawdziwe "altiplano".(Rano na komputerze  oglądałyśmy peruwiaśskie miasto Ayacucho, położone na wysokości 2.500 m. - stąd skojarzenie).

W pewnej chwili Maria zatrzymała wóz przed bramą z siatki : "Ici ,on va voir les vigognes"

dit -elle. Devant nous une grande etable pleine de boxes oą de belles chevres brunes et cornues

etaient parquees avec leurs petits. 

Isabelle, ich opiekunka przyniosła dwa świeże serki.  

Wyruszyłyśmy w drogę powrotną bardzo zmęczone  i uszczęśliwione dziękując Marii za

wspaniałą wycieczkę.                                                                                                                                                                                      --------------------------------------------